غار قوری قلعه

درباره غار قوری قلعه

غار قوری قلعه (قوری‌‌‌ قلا) صفاتی چون بزرگ‌ترین غار آبی خاورمیانه و یکی از قدیمی‌ترین غارهای دنیا را همراه خود دارد؛ این غار در یکی از دامنه‌های کوه شاهو و در مسیر شهر روانسر به پاوه واقع شده است.

این غار دیدنی که در نوع خود کم‌همتاست، نام خود را از روستای «قلعه‌ قلا» که در نزدیکی آن قرار دارد، گرفته است؛ زمین شناسان و پژوهندگان دیرینه‌ شناسی، پیشینه و قدمت غار قوری‌ قلعه را به بیش از شصت‌ و پنج میلیون سال پیش برمی‌گردانند که نشان از اهمیت باستانی و دیرینه‌ شناسی آن دارد.

غار قوری‌ قلعه که همچون نگاره‌ای دل‌پذیر در دل کوهستان زاگرس قرار دارد می‌تواند در ردیف غار‌های عجیب دنیا باشد؛ طول غار، تا به امروز، نزدیک به دوازده کیلومتر بوده و ژرفا (شیب رو به پایین) آن، با توجه به مرتفع بودن کل منطقه، به بیش از سه کیلومتر می‌رسد.

اولین اکتشافات حرفه‌ای مربوط به این مکان در سال‌های پنجاه‌ و پنج و پنجاه‌ و شش شمسی، توسط غارنوردان انگلیسی و فرانسوی انجام شده است که در این اکتشافات مسیرهایی به درازای بیش از نیم‌ کیلومتر را باز و بررسی نمودند.

غار قوری‌ قلعه که امروزه به یکی از مراکز گردشگری – طبیعی و تفریحی نیز بدل گشته است، دارای ویژگی‌های منحصر به‌ فردی از نظر تاریخی، اقلیمی، جانور شناسی، کانی‌ شناسی و… است.

قوری قلعه در درازنای تاریخ، زیستگاه نوع خاصی از خفاش به نام خفاش موش‌ گوش، انواع پرندگانی چون کبک کوهی، دُرنا و پرندگان شکاری و موجودات ریز آبزی بوده است.

در کاوش‌های اخیر در دهانه غار قوری‌ قلعه، آثاری از جمله سفال، سکه‌ و ظروف نقره‌ای به دست آمده که متعلق به دوران ساسانی و حکومت یزدگرد سوم هستند.

بر روی دو عدد از این ظروف نقره‌ای متونی به خط پهلوی (فارسی میانه) کنده‌ کاری شده‌اند که شرحی از اتفاقات دوره ساسانی را در خود دارند؛ جنس و طرح این ظروف با وسایل مکشوفه در منطقه اورامانات همسانی داشته، بنابراین بر اساس مطالعات باستان شناختی و مردم شناختی می‌توان گفت که تجربه زندگی جمعی در منطقه اطراف غار قوری قلعه به عصر سنگ و به بیش از دوازده هزار سال می‌رسد.

در هنگام بازدید از قوری قلعه، با ورود به دهانه غار، گردشگران و غارنوردان وارد مسیری بکر و زیبا می‌شوند که در دو مرحله تعریف شده است؛ مرحله یا فاز اول با طول نزدیک به پانصد متر که شامل تالار مریم و تالار کوهان شتر می‌شود، مرحله یا فاز دوم با بیش از هزار متر طی مسیر به به تالارهای عروس، بتهون و نماز می‌رسد.

تالار مریم در فاز اول یکی از زیباترین حوضچه‌های طبیعی است که با قندیل‌های بلند و درخشانی به شکل تابلو حضرت مریم تزیین شده است، شکل طبیعی سقف‌های قندیل پوش بسیار متنوع است، اشکال کوهان شتر، کِشتی، شیر و انواع فرم‌های ساختمانی را به خود گرفته‌اند.

در فاز دوم، در تالار عروس، قندیل‌ها به شکل کریستال‌های متخلخل و سفید رنگی درآمده‌اند که بلندی آن‌ها به دوازده – ‌سیزده متر می‌رسد و مانند چهل‌ چراغ‌هایی طبیعی و روشن سقف تالار را آراسته‌اند.

اما جذاب‌تر از همه، قندیل‌های تالار بتهون هستند که به دلیل جنس و حجم متنوعی که دارند، در اثر نواختن ضربه به آن‌ها، طیف متنوع و رنگارنگی از صداهای متفاوت و زیبا را در فضا طنین‌ انداز می‌کنند، گویی سمفونی طبیعی و دلنوازی از بتهون را موجب شده باشند.

تالار نماز در انتهای خود به تونل تاریکی می‌رسد که نام جهنم را به آن داده‌اند، تونلی به طول بیش از دویست متر و پهنای سه متر که عمق آن را تا نیمه، آب گرفته و حس عجیبی از سکوت و هراس همراه با سرما را به بیننده القاء می‌کند؛ در نهایت دیدار این غار، حس‌ آمیزی عجیبی بین حیرت، شعف، تحسین و ترس را برای بازدیدکنندگان به همراه دارد.