چاه صاحب زمان

مکان و «نظرگاه» مبارک و متبرکه چاه صاحب‌ زمان، امروزه در مرکز شهر کرمانشاه و در نزدیکی میدان جمهوری (تاج‌ گذاری) واقع شده است؛ مکانی با بنا و بارگاهی بقعه‌ مانند که در نزد مردم کرمانشاه از جایگاه معنوی و ارج و قرب بالایی برخوردار است و همواره از قدیم‌ الایام محلی برای زیارت، دعا و توسل به امام دوازدهم، حضرت مهدی موعود بوده است.

این شأن وجود تا به امروز باقی مانده و نظرگاه، قدم‌ گاه و چاه منسوب به صاحب زمان، همچنان در مرکز شهر کرمانشاه و محلی برای زیارت و نیایش و مراسمات در ایام ولادت و وفات و… است.

قدمت و شأن پدید آمدن این نظرگاه، طبق روایت‌ها و نقل‌های مختلف، به اوایل دوره قاجاریه برمی‌گردد؛ به روزگارانی که زائران ایرانی که قصد زیارت مکه یا امامان در کربلا را داشته‌اند، در قالب کاروان‌هایی عزم رفتن به عراق، عربستان و شام را کرده‌اند؛ روزگار مسافرت‌های بسیار طولانی که گاه چندین ماه یا چند سال طول می‌کشیده است.

بنابراین موقعیت سرزمینی کرمانشاه در آن روزگاران چنان بوده که هم در مسیر رفتن و هم در مسیر برگشتن، اتراقگاه کاروانیان و منزلگاه بین‌ راهی بوده است. طبق پرتکرارترین و معتبرترین روایت‌ها، در یکی از این سفرهای زیارتی، وقتی کاروانی از زائران مرکز ایران، به محل کنونی نظرگاه چاه صاحب زمان، که در آن روزگار در بیرون از شهر کرمانشاه بوده، می‌رسند دچار کمبود آب شده، از فرط تشنگی به دنبال آب می‌گشته‌اند؛ بعد از جست‌ و جوی بسیار و ناامید از یافتن آب، کاروانیان بارها برمی‌بندند و عزم رفتن به جایی دیگر می‌کنند؛ در این حین آقا امام غایب، در قالب رهگذری بر کاروانیان عیان گشته، بعد از دست‌ زدن بر زمین که چشمه آبی گوارا را روان می‌کند، به پیش‌نمازی کاروانیان ایستاده، نماز شکر را به آن حضرت اقتدا می‌کنند.

از آن روز و ابتدا به دست همان کاروان زائر، چاه و مکانی بر سر چاه، به نشانه حضور آن حضرت، تعبیه می‌شود که بعدها و در طول زمان تکمیل‌تر و محلی می‌شود برای زیارت و توسل و تبرک مردمان مذهبی منطقه.